Tegennatuurlijk
Een zware tijd, die een zware wissel trok op bewoners en personeel. “Een lockdown is nu eenmaal tegennatuurlijk. Alles wat we doen staat in verhouding tot andere mensen. Ons werk is verbinding met bewoners en familie. Daar knip je in en dat kan het personeel maar voor een deel opvangen. Die onnatuurlijke fase doet pijn en geeft verdriet.”
Openen
Het St. Pieters en Bloklands Gasthuis was een van de eerste 25 huizen die beheerst en gefaseerd weer open mocht, dankzij een strikt hygiënebeleid. “Dat was ook omdat we in onze teams sterk leiderschap hebben, zodat we zelf met de GGD de risico’s konden bepalen. We hadden het eigenaarschap om die risico’s mede te beoordelen. Daar toonden we veerkracht. Natuurlijk was het spannend om weer te openen, maar het heeft ons gestimuleerd.”
Hersteltijd
Terugkijkend realiseert Bob zich dat weerbaarheid en veerkracht niet eindeloos kunnen worden aangesproken. Nu de teugels iets worden gevierd, wordt duidelijk dat hersteltijd nodig is. Dat is natuurlijk niet zo gek: maandenlang is met spanning gewerkt, zelfs als je thuis moest werken. “Overleg met collega’s via Teams en Zoom: het kan allemaal, maar je teert in op je relaties. Het is vermoeiend. Tot 1 september gebruiken we echt als een periode van herstel, waarin we erkennen dat het goed is gegaan, maar ook dat het vermoeiend was. Hoe we dat doen? Met humor, ontspanning, er wordt soms wat opgebiecht over grappige, onhandige acties. Dat is nodig om de weerbaarheid en veerkracht weer op te laden. Ruimte geven en nemen om dat met elkaar te doen. Elkaar weer ontmoeten: er zijn collega’s die ik maanden niet persoonlijk heb gesproken.”
Kindness
Uiteraard zijn er natuurlijk plichten, verantwoordelijkheden en protocollen, metingen en registraties. Maar er is iets nog dat minstens zo belangrijk is. De Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern gaf in de visie van Bob Pluijter als bestuurder het juiste voorbeeld. “Zij riep in deze tijden juist op tot kindness. Wees vriendelijk voor elkaar, juist in de fase van crisis. Eenvoudig, maar groot. Samendoen begint bij vriendelijkheid, naar jezelf en naar je omgeving. Het is mogelijk om spanning niet te vertalen naar controle, beheersing en stress, maar juist naar acceptatie, vriendelijkheid en zorgzaamheid naar elkaar. Dat heeft ons op de been gehouden.” Als bestuurder betekent dat: vertrouwen hebben in de medewerkers. En niet onzeker zijn en dan gaan snauwen, maar durven net als ieder onzeker te zijn en je kwetsbaar en benaderbaar opstellen. “Ik lag ’s nachts ook wakker. Ik heb steun gezocht niet aan de kant van plichten, maar bij de deugden, de waarden als vriendelijkheid. Zo zorg je ervoor dat je niet gemangeld wordt tussen tegengestelde waarden als ‘veiligheid’ en ‘controle’. Op die manier kun je je als werkgever ook onderscheiden, omdat je juist dan betrokken bent bij je medewerkers. Dat maakt het verschil.”